Dag 31: Los Angeles - Amsterdam

Tjonge, wat is de tijd snel gegaan… Toen we aan deze reis begonnen hadden we zoiets van ‘wauw, vier en een halve week’! Maar het is voorbijgevlogen en nu is de vliegdag vanuit LA aangebroken. Rustig ontbeten met zijn viertjes en rond 10.00 de auto in richting het vliegveld. Klein beetje file, maar ruimschoots op tijd bij Alamo om de auto in te leveren. Laat dat maar aan die Amerikanen over! Efficiënt als altijd; aankomen, aansluiten in de rij, in dit geval stond een aardige dame (Bo) ons al op te wachten en riep direct Hi, Robin, how are you!, uitstappen, sleutels bij de dame inleveren ‘thanks for using Alamo, thank you very much and good flight’ en bamos de shuttlebus naar de luchthaven LAX in. Aangekomen op het vliegveld de koffers inchecken. Deze dame was minder aardig …. De koffer van mij was ‘overweight’, maar na uitleg dat we met zijn vieren reizen en dat dan de boel in verhouding is, kreeg mijn koffertje toch een labeltje voor de reis naar Amsterdam. Dan begint het wachten, maar onder het genot van een bak koffie en een lekkere koek (Marco viel bijkans flauw van de prijs 😊) werd het wachten wat verzacht. 

Robin ondertussen nog met Leroy (vriend van Kevin) gebeld want dat hij zo enorm gehackt is, zit hem niet lekker. Leroy kan enigszins helpen, maar in Nederland moet dit maar een vervolg krijgen, hoe vervelend ook. De vlucht gaat op tijd, we hebben prima plekken met gelukkig wat beenruimte en na ruim 9 uur vliegen zijn we weer thuis. Aan boord veel films gekeken, leuk! Wel geland op het andere eind van Schiphol op een platform, hoe krijg je het verzonnen, dus als vee de bus in gedreven richting aankomsthal. De busrit duurde idioot lang en vervolgens nog idioot lang staan wachten op de koffers. Lang leve Schiphol, not dus. Cees, onze chauffeur staat al paraat en we rijden naar huis. Begin van de middag staan we weer in Steenbergen en nemen we afscheid, snik ☹ Marco en Antoinette; het waren supermooie weken, veel gezien en gedaan, lief en leed gedeeld, veel gelachen en het staat als een paal boven water; we kunnen dit (ook) met zijn vieren. Dank jullie wel voor alles en ik neem alvast een voorschot; op naar de volgende vakantie met zijn viertjes, wat mij betreft pakken we dan ook Canada erbij! Mooie herinneringen gemaakt …… xx

Elly.

Dag 30: Torrance (CA)

Wat is de tijd toch snel gegaan, vandaag onze laatste vakantiedag in de USA. Deze dag staat in het teken van nog een lekker dagje relaxen. Ontbijten doen we gewoon in het hotel en dit keer zijn we wel aan de late kant, want wanneer we klaar zijn gaan de lichten uit en is het tijd om verder te gaan. Het strand is gisteren goed bevallen en onze chauffeur weet ondertussen de weg goed te vinden hier in Torrance. De golven zijn iets minder groot met hier en daar toch nog een verrassende grote golf.

Dit keer maken we ook nog een korte strandwandeling tot aan het bergachtige gedeelte. Het is rustig aan het strand en er is maar een lifeguardpost bezet. De (toch te grote) pizza van gisterenavond die Robin en ik gegeten hebben smaakt ook vandaag prima als lunch.

Bij terugkomst in het hotel gaan we onze koffers zo ver als mogelijk inpakken en gelukkig komen we ruim onder de 23 kg uit voor de koffers die in het laadruim van het vliegtuig moeten. Daarna gaan we ook nog gebruik maken van het zwembad van het hotel en relaxen nog even verder in het bubbelbad en de ligstoelen met daarbij nog een heerlijk zonnetje.

Vanavond gaan we nog een keer lekker uit eten bij The San Franciscan, in deze regio bekend om zijn Steake’s (biefstukken). Hiervoor hebben ze de laatste 12 jaar de bekroning als beste Steak ontvangen. Als mannen nemen wij de steak van het huis (zie foto). Bij terugkomst besluiten we om toch ook nog even afscheid te nemen van McDonald’s met de bekende Sundae Caramel en gooien we nog een paar gallon aan benzine in de auto zodat we morgen zonder problemen het vliegveld kunnen bereiken. Helaas komt aan alle mooie en leuke dingen een eind, zo ook aan deze vakantie.

Marco.

We sluiten traditioneel af met een ijsje en sunday bij de Mac...

Dag 29: Torrance (CA)

Mijn allerlaatste blogpost vandaag van de vakantie...lekker uitgeslapen en ontbijt op de kamer. We hadden nog wat boodschappen over die we willen opmaken, dus maken we vanmorgen geen gebruik van het ontbijt van het hotel. De dames halen nog wel koffie en yoghurtjes bij de receptie en ik ben de bacon aan het bakken en maak een pan vol scrambled eggs met 14 eieren. Brood, melk, beleg etc maken we ver op. Het is, zeg maar, een stevig Engels ontbijt! 

Scrambled eggs als ontbijt dit keer!

Marco had een weekmarkt 'The Roadium' gevonden in Redondo, plaatsje verderop.  We rijden er naar toe en zijn er met 10 minuten. Omdat we via de Amerikaanse Marktplaats twee fake reacties hadden gekregen die niet kwamen opdagen voor onze Koelbox, besluiten we de koelbox mee te nemen naar de markt. De markt wordt volledig beheerst door Mexicanen. Je merkt dat we hier maar 2 uur rijden van de Mexicaanse grens (Tijuana) zitten. Bij de eerste beste kraam zie ik een oudere vrouw en een goedlachse Mexicaan zitten. Ik spreek ze aan in mijn beste Spaans en leg uit dat we morgen naar huis vliegen en we een koelbox met koelelementen te koop hebben. Hij is geinteresseerd en we halen de koelbox op. In no time een deal en 20 dollar in the pocket. De bear spray krijgt hij er gratis bij. 

Koelbox verkocht!

We lopen de markt over en zien vooral veel kleding, 2e hands zooi en antiek. We kopen 2 kleine strand parasols voor 6 dollar en nog wat nagellak en stickertjes voor Jennifer. We rijden terug naar ons appartement voor een bakkie pleur en wat lekkers om vervolgens naar het strand te gaan. 

We kiezen voor RAT beach in Torrance/Redondo. Wil je meer weten over de naam klik dan hier. Na een uurtje strand kwam er bewolking en rond 16:30 uur houden we het voor gezien. 

Nog even een paar gallon tanken en via GasBuddy de goedkoopste pomp gevonden in Torrance. De halve pomp was opengebroken en het was nogal druk. Steken, doorrijden, achteruit, plaats maken en ik sta te wachten tot mijn voorganger klaar is met tanken maar deze bejaarde man leek erg op Mortimer van de Muppets. Hij had een bochel en keek constant naar beneden. Eindelijk was hij klaar met tanken, gaat hij op zijn dooie gemak de achterruit wipen, traag, trager, traagst. Vanwege zijn bochel keek hij constant naar de grond en had niet door dat er nog wachtenden stonden..na een kleine 10 minuten vond hij het gaspedaal en reed tergent langzaam weg...we hebben wel gelachten. Morgenvroeg willen we weer naar het strand. Vanavond lekker eten bij Scardino's Italian Restaurant in Torrance. En dat was heerlijk. Dames hadden lasagne en risotte en de heren 2 x 14inch Scardino Pizza (en direct lunch voor morgenmiddag, want de pizza's waren toch iets te groot. Onze leuke serveerster had net haar nagels gedaan en gevraagd of we een foto mochten maken...Nu filmpje kijken...

Tot over 4 jaar!

Robin.

Halloween nagels

Lekker gegeten bij Scardiono's

Dag 28: Los Angeles (CA)

Vandaag is het in Nederland feest. Beide schoondochters zijn vandaag jarig en worden beiden 28 jaar. Hiep hiep hoera. Nadat we langzaam wakker geworden zijn en ons ontbijtje in het hotel gegeten hebben vertrekken we naar Del Amo Fashion Center. Hier lopen we wat rond, het is nog vroeg dus ook nog niet druk. We lopen de winkel van Sketcher binnen, deze zijn er veel in Amerika, en Robin en ik lopen er  met een tas nieuwe schoenen weer naar buiten. We rijden richting Los Angeles naar Hollywood. Via een slingerweg komen we op het mooiste plekje om een foto te maken van de letters Hollywood. Dit hadden meer mensen bedacht. Er is gelukkig nog een plekje om te parkeren…… Helaas als we na 10 minuten terug komen bij de auto zit er een dikke prent achter de ruitenwisser. Wat blijkt we hebben de auto  aan de verkeerde kant van de weg geparkeerd. Maar we hebben wel een paar hele mooie foto’s gemaakt. 

Dure foto...bekeuring voor verkeerd parkeren binnen 10 minuten..

Wat is het druk, constant in de file rijden. Het duurt even maar dan maken we een stop bij  Hollywood Walk of Fame.  Hier lopen we wat rond en maken natuurlijk ook de nodige foto’s. Marco en ik gaan nog een aantal souvenirs winkels in want ook hier moet een magneetje gekocht worden. Dit zal waarschijnlijk de laatste zijn van onze Amerika reis. 

Antoinette zag sterretjes..

Nu we toch in de buurt zijn besluiten we op bezoek te gaan bij Reinout Oerlemans. Elly zoekt zijn adres op en rijden naar Berverly Hills waar hij woont op nummer 9966. We moeten er een paar keer langsrijden om een goede foto te maken. Van zijn huis zien we niets alleen zijn oprit en  brievenbus, maar we weten nu waar hij woont :-) . Ons volgende fotomoment is bij de Griffith Observatory, hier hebben we een mooi overzicht over LA en de letters van Hollywood. Dit is ook de plaats waar Adele een concert gegeven heeft.  We lopen hier een uurtje rond en gaan dan met de auto weer richting Torrance. 

Skyline van Los Angeles Downtown

In Torrance gaan we eten bij Norms, hier hadden Elly en Robin 4 jaar geleden ook gegeten en dat was toen goed bevallen. We gaan alle vier voor de zalm en het smaakt goed. Thuis, in het appartement nemen we nog een lekker drankje en kijken nog een filmpje. Helaas is er weer een dag voorbij. Het einde komt in zicht. 

Antoinette.

Lekker gegeten bij Norms..(zalm)

Dag 27: Torrance - Los Angeles

 

Beste lezers, vandaag van mij bijna de laatste blog. Langzaam, maar gestaag komt ons einde in zicht... nou ja, niet direct ons einde natuurlijk maar wel van de vakantie. Donderdag is het echt voorbij en kom ik nog 1 keer in de lucht. Vandaag hebben we overigens weer een heerlijke dag gehad. Lekker op het gemak ons ontbijt naar binnen geschoven en daarna de auto in. Dat verleren we volgens mij nooit meer! We hadden een route uitgestippeld richting Oceanside en kust. Oceanside omdat we samen met Demie en Kevin de serie 'Animal Kingdom' hebben gekeken en dit speelt zich in deze plaats af. Eens kijken of we herkenningspunten tegenkomen. De route er naar toe is grotendeels snelweg, maar dichterbij gekomen zie je het landschap veranderen. Oceanside is deze zondag het toneel van een internationale surfwedstrijd en het is een drukte van belang! Overal optredens, allerlei evenementen en we besluiten de pier op te gaan. Hier herkennen we een scene uit 'Animal Kingdom', toch leuk om te zien.

Fishing Pier in Oceanside

Nog even bij de vissers gekeken die behoorlijke vissen uit het water takelen. Robin nog even bij de stand van de US Airforce gekeken (en natuurlijk op de foto met een leuke Airforce lady) en kennis gemaakt met de lokale Oceanside police.

De werving voor nieuwe Airforce militairen loopt hier goed hoor!

Oceanside Police..collega's van Ramon ;-)

Leuke gasten en niet te beroerd om ook op de foto te gaan (met de hartelijke groeten aan aankomende Nederlandse collega Ramon) met de mededeling dat er vacatures zijn, dus mocht je zin hebben Ramon :) .... Ondertussen wil de auto ook bijgetankt worden, dus dat wordt even prio 1. Antoinette spot onderweg wat leuke winkeltjes, dus daar gaan we nog even naar binnen. Niet heel erg bijzonder, we hoopten dat ze nog wat items van de serie hadden, maar helaas. Toch nog wat souveniertjes gescoord en dan maagjes vullen. We zitten vlakbij Mexico, San Diego, en dat is te merken. Je kan eigenlijk alleen maar Mexicaans eten. Robin heeft toch steeds geluk! Eerlijk is eerlijk, we lunchen heerlijk bij 'Sancho's Taco's'. Kipburrito's, maar van een grootte dat we een deel mee naar huis nemen. De porties zijn hier in de USA overal huge! Je krijgt waar voor je geld. Daarna stappen we weer in de voiture en volgen de Pacific Coast Highway. Pittorekse plaatsjes als Dana, Laguna Beach, Crystal Cove, Newport en Huntington Beach. Je zou er zo een huis kopen, wat een fantastisch mooie omgeving en dito huizen. We zoeken als laatste nog even de zee op bij Huntington Beach, waar ook Antoinette en ik de golven trotseren! 

Lekker badderen in de Pacific...

Ik vind dat normaliter maar niks, maar het was een lekker uurtje zon, zee en golven. Daarna terug naar Torrance, onze huisbasis. Daar aangekomen, blijkt ook mijn verloren gewaande E-reader te zijn gearriveerd. Hoera (met dank aan Robin om ook weer dit te hebben geregeld). We eten wederom 'thuis' want om 21.00 komt iemand de koelbox met toebehoren halen. Je moet het maar verkocht krijgen (ook wederom Robin). Mooie dag op naar morgen!

Elly.

Dag 26: Torrance - Los Angeles

We waren uitgegaan van een afhaalontbijt, maar dat dateerde nog uit de coronatijd, dus kunnen we ter plekke ons ontbijt nuttigen met daarbij een stevige en heerlijke bak koffie. Het wassen en drogen is gratis hier, meevallertje want onze dames doen vandaag nog even de was en Robin en ik gaan nog op bezoek bij een elektronicawinkel (Best Buy) om een HDMI kabel te kopen zodat we nog een filmavondje kunnen inlassen vanavond. We rijden naar Venice Beach, een bekende en drukke badplaats met grote brede stranden en veel vermaak. Het reserveren van een parkeerplaatsje voor vandaag is gisterenavond niet gelukt, dus we stellen de navigatie in op het strand en zien ter plaatse wel waar we de auto kwijt kunnen. Onderweg zien we langs de weg nog mensen in armoede in tenten leven en zelfs een plekje waar men een groot gat in de grond gegraven heeft en daar met platen een onderkomen gemaakt heeft. We hebben geluk en kunnen de auto parkeren op 50 meter van het begin van het strand en de boulevard met vele winkeltjes, artiesten en standjes waar men zelf gemaakte spullen verkoopt. De temperatuur is ongeveer 26 graden vandaag met geregeld wat wolken, prima weer dus. 

Veel souvenirs in Venice Beach

Straat artiesten genoeg hier...

 Daarna rijden we terug en gaan naar Redondo Beach, een kleine 4 mijl vanaf ons hotel. Het parkeren is een beetje nostalgisch, we kunnen met muntjes betalen in de parkeerautomaat die bij de parkeerplek staat. De temperatuur van het zeewater is heerlijk en de golven zijn groot. Zo groot dat we toch een aantal keren kopje onder gaan. 

Lekkere golven en veel zeewier...

Bij terugkomst gaan Antoinette en Elly nog even lekker naar het zwembad, het water was in het zwembad in het begin nog even frisjes maar daarna toch best wel lekker. Het is te merken dat het minder warm is en sneller afkoelt (lees 24 graden). Vanavond eten we “thuis” en hebben we een gast kok die voor ons komt koken, zijn naam is Rubin East, een of andere nep cowboy met een Mexicaans accent. Maar ik moet zeggen, zijn kookkunsten zijn voor herhaling vatbaar. 

Marco.

Spaghetti Torrance (recept te verkrijgen via Robin)

Dag 25: Las Vegas - Torrance Los Angeles (CA)

Vanochtend wat vroeger ontbijten op de kamer. 08:45 uur. We verlaten ons mooie appartement op 24 hoog in The Signature van MGM. We bellen de bell boy voor het ophalen van onze bagage en deze scant direct onze kaart voor de Valet parking. Als we beneden komen in de lobby staat onze auto al klaar en de bagage ook. Goed geregeld hier. 

Bell boy en Valet werken goed hier!

In no time zijn we en route op de Interstate 15 in Zuidelijke richting. We gooien de tank nog even vol hier in Nevada want in Californie zijn de benzine prijzen nog sky high. Na ongeveer 20 km slaan we af om wat foto's te schieten van Seven Magic Mountain. Een kleurrijk kunstwerkje midden in de Mojave woestijn van opgestapelde gekleurde rotsblokken. Wil je meer over dit kunstwerkje weten dan kun je hier klikken. 

Hier moet je niet kleurenblind zijn...

Na een half uurtje vertrekken we en bij Barstow gaan we de Interstate 15 verlaten om binnendoor een stuk van Route 66 te rijden. De scenic route en de eerste weg die naar het westen van de USA is aangelegd. We schieten nog wat foto's van het Route 66 monumentje in Barstow en van het Route 66 logo op de weg. 

We zoeken even op google of er een leuke Route 66 diner in de buurt is en we komen uit bij Molly Brown's diner. Een authentiek wegrestaurantje, vol met locals en gezellige serveersters. De mannen bestellen een hamburger met frietjes en de dames chickenbreast met veggies en gravy en garlic bread.maar dat waren porties die je bij een diner zou verwachten en niet bij de lunch. We zitten goed vol en het smaakt prima! 

Lekkere lunch bij Molly!

We moeten nu even wat kilometers slikken en we gassen via plaatsjes als Helendale en Oro Grande weer de Interstate 15 op. Na 50 mijl komen we bij de voorsteden van Los Angeles. Super druk en veel file aan de andere kant van de snelweg. In onze richting valt het nog mee, maar we moeten nog 50 mijl. Wat een stad! 6 rijstroken en giga veel verkeer...maar dat wisten we nog van de vorige USA vakanties. We stoppen eerst bij de Walmart in Torrance en slaan proviand in want we gaan nu ook een paar keer zelf koken in ons appartement. Rond 17:00 zijn we ingecheckt maar het pakketje (E-book van Elly) is nog niet ontvangen. Na het inchecken even verkennen en buurten nog even bij de UFC gym waar Kevin 4 jaar geleden een abonnementje heeft afgesloten en daar kickbokstrainingen heeft gevolgd. Niets veranderd daar. We scoren een 17 inch pizza voor 4 personen bij Bonello's New York Pizza (erg lekker) en nemen onderweg nog een lekkere sunday bij de McDonalds. We sluiten gezellig af in ons 3 kamer appartement Sonesta met een bakkie thee en koekje gevolgd door chipje/nootje en rosé. Lange reisdag met een saaie snelweg route maar we zijn bij ons laatste appartement aangekomen waar we de komende 5 dagen verblijven. Morgen maar eens naar Venice Beach...

Robin.

Dag 24: Las Vegas

Na een hele leuke avond gister beginnen we aan onze laatste dag in Las Vegas. Iedereen is goed uitgeslapen en na een ontbijtje kunnen we er weer tegenaan. Nadat we gefacetimed hebben met het thuisfront in Heerle en Apeldoorn gaan we richting het zwembad. Robin blijft nog even achter om het een en ander te regelen voor de verzending van de E-reader van Elly. Intussen hebben Elly , Marco en ik ons weer geïnstalleerd bij het zwembad en nemen een verkoelende duik. Na een half uurtje voegt Robin zich ook bij ons en is gelukkig alles geregeld met de E-reader. Na een aantal uurtjes aan het zwembad, lekker bijgekleurd, gaan we terug naar onze kamers om te douchen en ons klaar te maken voor de avond. 

Om 5 uur staat iedereen weer paraat en laten we de auto voorrijden. We rijden eerst naar het bord met Las Vegas erop want daar willen we nog een foto maken. Er staat een rij van zeker 50 man die hetzelfde idee hebben. We sluiten achteraan en na een kwartier wachten zijn we aan de beurt. We nemen er onze tijd voor en maken een aantal mooie foto’s. 

We Did It In Las Vegas!!

Intussen rammelen onze magen en gaan we eten bij Kirin een 'all you can eat' restaurant, met onder andere sushi.  We hebben redelijk lekker gegeten maar in Nederland zouden we bij zo’n restaurant niet zo gauw binnenstappen. We rijden naar de zuidkant van de strip waar zich de grootste souvenir shop van de wereld bevindt, Bonanza. We lopen er zeker drie kwartier rond en hebben wederom een aantal souvenirs gekocht. We rijden richting het hotel via de strip met de ramen open en de muziek van Hazes keihard aan. Hier en daar worden we wel vreemd aangekeken en toegejuicht. 

Zoals beloofd gaan we nog even langs het casino van MGM om een gokje te wagen. Robin en Marco nemen plaats achter een fruitautomaat. Ze spelen met een vooraf afgesproken bedrag. Ze hebben het geluk aan hun kant en Elly en ik gaan met de cheque de winst verzilveren. Bij terugkomst blijkt ervan de winst niet veel over te zijn. Maar met uiteindelijk 30 dollar meer in de portemonnee gaan we terug naar het hotel. Waar we onze laatste avond in Las Vegas met het bekende afzakkertje afsluiten. 

Antoinette.

Even wat gokken met een bescheiden winst en veel plezier

Dag 23: Las Vegas

de pool onder onze woontoren

Na de 13.000 stappen van gisteren, staat ons vandaag een relaxdagje te wachten. Dus rustig wakker worden, rustig op het gemakkie ontbijten bij de buurtjes en dan rond 10.00 naar het zwembad. We maken ons op voor een behoorlijke wandeling naar het grote MGM hotel waar onze pool moet zijn (volgens de incheck-meneer van gisteren) maar wanneer we bij Pool 1 aankomen (ze hebben er hier nogal wat, maar door personeelstekort - waar hebben we dat meer gehoord - zijn er veel gesloten) zien we mensen zitten, dus we wagen het erop. En ja hoor, gewoon open dus we besluiten dat we hier lekker gaan zitten. De bedjes kosten niets, alleen de cabine's kun je huren voor een luttele 57,-- Euri's per dag maar die luxe laten we lekker aan ons voorbij gaan. Ze zijn hier dan wel weer zo krenterig dat je ook geen parasol mag gebruiken of huren (tegen betaling, zoals we netjes voorstelden). Beetje de schaduw opgezocht want de koperen ploert doet het weer lekker vandaag en dan doen we..... niets :) Beetje wennen na alle activiteiten van de afgelopen weken, maar ook wel weer lekker. Het water is heerlijk en er is een gedeelte in het zwembad waar ligstoelen in het water gezet zijn, dus Antoinette en ik laten ons er letterlijk inploffen. Lekker hoor, alleen de Rosé missen we nog! 

Lijkt allemaal dichtbij maar toch nog 30 minuten lopen naar Luxor

Robin is nog even druk geweest met geregel om mijn E-reader terug te krijgen, want die heb ik met mijn suffe hoofd in het vorige hotel laten liggen. Ze hebben er netjes over gebeld en wilden het sturen naar ons hotel in Torrance, maar het postkantoor ligt dwars. Morgen belt Robin met de manager van die toko, misschien brengt dat nog een oplossing. Nog even gefacetimed met de kids en dan merk je wel dat je lang uit elkaar bent, lees: we gaan elkaar missen. Na bijgepraat te hebben en tegen het scherm de kus te hebben gegeven, besluiten we te gaan lunchen. De mannen gaan eerst en dan Antoinette en ik. De beste manier want het is best druk aan het zwembad en anders ben je je bedje weer kwijt.... Wanneer we weer terug zijn is het water in en uit, lekker zonnen, de mensjes om je heen bekijken en tegen 15.00 besluiten we terug te gaan naar de kamer. Het is best warm geworden en dan kunnen we nog even aanklungelen voordat we rond 17.00 weer richting de Strip gaan, want vanavond staat een voorstelling op het programma van de 'Blue Man Group' in het Luxor. 

Lekker gegeten bij 'El Diablo' in Luxor

Maar eerst gaan we daar even lekker eten (buffet). Is bekend terrein want hier zijn we al eerder geweest met onze gezinnen. Benieuwd of het nog net zo goed is! Uhhh, kleine deceptie; zo ongeveer alle buffetten in Las Vegas zijn niet langer open dan 15.00 uur. In de goede oude tijd kon je hier 's-avonds lekker eten maar dat schijnt voorgoed passe. We komen uiteindelijk terecht bij de grote favoriet van Robin: El Diablo - Mexicaans restaurant in het Luxor. Moet gezegd, heerlijk gegeten! Antoinette en ik hadden de zalm met, laat ik zeggen, een nogal pittige afdronk....Op zijn Mexicaans en op zijn Hollands gezegd 'je bek stond in de fik'. Annieway, daarna op weg naar de voorstelling van de avond 'Blue Man Group'. Dit laat zich het best omschrijven als drie personen die zwarte kleding dragen en totaal blauw geschminkt zijn. Ze worden begeleid door een band met hoofdzakelijk slagwerkinstrumenten. 

We doen het veilig vanavond...

Het publiek wordt nadrukkelijk bij de show betrokken met veel humor - we hebben ons af en toe rot gelachen - en we moesten beschermende kleding aan, een poncho, voor het geval de verf om je oren vliegt. Het enige wat vloog was een drilpudding die gevaarlijk dicht naast Robin neerplofte. De muziek was geweldig; slagwerk op pvc-pijpen, doe het maar eens na! We zaten trouwens bijna front row. Geweldig avond gehad en nu nog even een afzakkertje op onze kamer. Op naar de laatste week van onze vakantie.......

Elly.

Dag 22: Saint George - Las Vegas - Valley of Fire State Park (NV)

Dag 22 alweer, wat is de tijd snel gegaan. Vandaag gaan we naar Las Vegas en nemen we afscheid van de mooie parken die Amerika heeft. Onze rit van vandaag is niet zo lang en maar ongeveer 200 km. We rijden via het laatste park van onze vakantie, namelijk Valley of Fire State Park. We nemen afscheid van de staat Utah en begeven ons richting Nevada. In Utah is men best streng wat betreft alcohol. Om onze voorraad Rosé op peil te houden willen we namelijk nog eenzelfde fles bij de Walmart kopen, echter daar verkopen ze geen sterkere dranken dan bier, hiervoor dien je echt naar een slijterij te gaan. 

De toegang van het park is onbemand, we stoppen onze bijdrage in een envelop en scheuren het reçuutje eraf en rijden het park binnen. De eerste afslag brengt ons via het visitor center bij de mooiste uitzichtpunten van het park. Bij Mouses Tank maken we nog een korte wandeling tussen de bergen door. Deze bergen lijken wel op gatenkaas, vandaar de naam Mouses. Robin en ik maken nog een kleine klim om een paar mooie foto’s te maken. 

De kleuren van de bergen zie we veranderen want er zijn veel en donkere wolken maar gelukkig ook nog wat zonnestralen voor de foto’s. Onderweg spotten we nog wat wild, een eenzame bok die over de bergen klimt. Na een aantal stops en foto’s rijker besluiten we terug naar het begin te gaan en daar gebruik te maken van de picknickplaatsen die lekker in de schaduw staan. We hebben de radio aanstaan die plots wordt onderbroken door een moeilijk verstaanbare stem, maar de boodschap is duidelijk, er is noodweer op komst en dit kan betekenen dat er overstromingen komen in de dalen waar het water doorheen stroomt en dan kunnen we niet meer terug het park uit. 

De eerstvolgende stopplaats is een truckersstopplaats met daarin een casino, slijterij, tabak (sloffen) groothandel, souvenirschop en een restaurantje waar we een heerlijke lunch genuttigd hebben. Tijdens het eten ging bij iedereen, ook bij ons, de telefoon af, we kregen weer een waarschuwing voor slecht weer, en binnen de kortste keren kwam de regen met bakken uit de lucht gevallen. 

In de verte zien we Las Vegas verschijnen, het lijkt zo klein maar we moeten nog 17 mijl rijden en als we echt Vegas binnen rijden beseffen we weer hoe groot het hier is. Bij het hotel wordt de auto voor ons geparkeerd en worden de koffers bij onze kamers in MGM Signature toren 3 op de 24e verdieping afgeleverd. 

We gaan richting de strip binnendoor via de MGM torens met daarin ook een groot shoppingcentre en uiteraard ook het casino. Het is even zoeken en dan komen we op de bekende strip terecht. Naarmate het donkerder wordt worden ook de foto’s mooier. Na een aantal leuke souvenirwinkeltjes bezocht te hebben zijn we weer wat souvenirs rijker geworden. 

Marco.

Dag 21: Mount Carmel Junction - Saint George - Zion National Park (UT)

Om 04:00 wordt ik wakker van zwaar motorgeronk buiten onze hotelkamer. Dat moet onze chauffeur zijn die vanuit Las Vegas onze ruilauto komt brengen. Precies binnen de norm, want hij zou er 4 tot 6 uur over doen toen wij met Alama Alarmcentrale belden. De jonge chauffeur was niet erg spraakzaam, deed zijn ding op de automatische piloot, maakte foto's en overhandigde nieuwe documenten en een nieuwe auto. Ook nu een Chrysler maar een ander type nl. de Voyager. Minder luxe van binnen maar verder hetzelfde op de kleur na. De nieuwe huurauto is zwart en heeft een kentekenplaat uit Colorado i.p.v. Utah. 

Onze nieuwe huurauto keurig gebracht vanuit Las Vegas...Goed geregeld Alamo!

Ik ga snel weer naar bed om nog een paar uurtjes slaap te pakken. Om 08:30 uur ontbijt op de kamer om vervolgens onze nieuwe huurauto weer vol te pakken met 4 koffers, een grote cooler met inhoud voor ontbijt en lunch (denk aan cerials, melk, bananen, appels, pindakaas, jam, pasta, kaas, ham, salami, colaflessen, griekse yoghurt, kleine yoghurtjes, muesli bars en bruin brood) 5 rugzakken en veel papieren shoppingbags met plastic bestek, bordjes, koeken, vuile waszak, loopschoenen en nog meer....wat een bagage sleep je mee...maar we zijn zelfvoorzienend en het is wat goedkoper dan elke keer uit eten. Dat doen we 's-avonds wel altijd maar wisselen af met 'all you can eat', burgertje, wat duurder, mexicaans of italiaans.

Om 08:45 tussen de wielen via Scenic route 9 naar Zion National Park. Het is licht bewolkt en we vonden gelukkig nog een parkeerplekje vlak bij de Canyon Overlook Trail. Het is al lekker druk. We zien nog een volwassen steenbok die gewillig poseert voor de camera's.

Bok op steen = steenbok (Bighorn Sheep)

Deze trail van ong. een kilometer, met trappen en smalle richels ken ik nog uit 2018 toen ik samen met Kevin en Ramon deze trail ook heb gelopen met een prachtige overlook op het einde van de trail. Elly en natuurlijk Antoinette en Marco zien deze trail voor de 1e keer. 

Twee nieuw ontdekte 'bokken'

Het is behoorlijk druk en er zitten soms listige stukjes tussen, waarbij we moeten wachten om andere mensen voor te laten gaan. We maken weer veel foto's en video's en genieten van het uitzicht over de haarspeldbochten weg in Zion. 

Ladies on the edge..

Na ruim een half uur gaan we dezelfde weg terug en het is erg druk geworden in het park. We parkeren voor 2 uur bij het Visitor Centre en gaan met de gratis shuttlebus naar halte 5 en lopen de Lower Emerald Pool Trail. Ook deze ken ik al maar in 2018 was deze trail halverwege afgesloten vanwege floodings. Nu lopen we naar de waterval. Nou ja, zeg maar zeer lichte regenbui en schieten wat foto's en video's. 

Knabbel...Babbel was boodschappen doen..

Na een uurtje lopen de dames alvast terug, want het is toch wel weer wat inspanning en het is inmiddels 13:00 uur geweest en we moeten 13:45 uur terug zijn vanwege de parkeertijd. Precies op tijd zijn we bij de auto en scoren een 6inch Wheat met lekkers bij de SubWay. We vervolgen onze weg naar Saint George en arriveren daar rond 15:00 uur. Twee kamers begane grond naast elkaar en parkeren onze auto voor de voordeuren. Alles uitpakken en installeren, we zijn er echt handig in geworden en het wordt al routine. Ik ga even een half uurtje 'onderhoud rug' doen. Zwemmen in de pool zit er even niet meer in. Vanavond gaan we eten bij Angelica's Mexican Grill. Die kennen we nog van 2018 en wat toen erg lekker. Samengevat een beste wel inspannende dag en Zion NP vonden wij echt te druk met bezoekers. Raar dat je voor Glacier NP en Arches NP wel voertuigtickets moet kopen, maar voor Zion niet. Daar laten ze gewoon iedereen toe en dat hebben we gemerkt. Errrrugg druk voor de maandag, maar wel een mooie hike gelopen. Dag is weer voorbij gevlogen....morgen richting andere natuur...Las Vegas!

Robin.

Heerlijk Mexicaans gegeten bij Angelica's..