Dag 20: Page - Mount Carmel Junction (UT)

Vanmorgen gaat de wekker al om 6 uur. Marco wilt graag de formule 1 kijken en dan moet je er wat voor over hebben. Ik kijk de start en draai me daarna nog een keertje om. Na een lekker ontbijtje en alles weer ingepakt te hebben vertrekken we rond 9.15 uur uit Page. We rijden over de Navajo Bridge die op de lijst staat van de nationale historische plaatsen sinds 1981. We steken via de brug de Colorado rivier over in het Grand Canyon National Park in het noorden van Arizona. We rijden langs de Vermillion Rocks. Prachtige rotsen met vele rode tinten. We maken nog een aantal foto’s en rijden dan richting The North Rim van de Grand Canyon. 

We arriveren in het National Park van The North Rim Canyon en besluiten eerst te lunchen voordat we de trail gaan lopen naar het uitzichtpunt van The North Rim. Doordat er veel bijen zijn wordt het een korte lunch. Maar als Marco de auto wilt starten blijkt dat er een probleem is. Hij krijgt hem niet aan de praat. Na nog een aantal keer geprobeerd te hebben is het duidelijk dat dit niet meer gaat lukken. Ook blijkt dat de koelvloeistof wel heel erg laag staat. Een paar Amerikanen bieden aan om de Ranger van het park te waarschuwen, aangezien we geen bereik hebben met de telefoon. De Ranger laat even op zich wachten dus Robin besluit een auto aan te houden, laten dit nu net Nederlanders zijn. Zij brengen Robin naar het benzinestation om koelvloeistof te halen. Maar daar is de Ranger en die vraagt om de auto te starten, echt weer iets van ons, Robin heeft de autosleutel mee. De aardige Ranger, Timothy Hopp, vraagt naar het signalement van Robin en wij laten een foto zien en hij gaat de autosleutel halen. Hij krijgt de auto met een jumpstarter weer aan de praat maar adviseert om de auto niet uit te zetten. Wij rijden naar de bezinepomp om Robin op te halen maar kunnen geen pomp vinden, dus ook geen Robin, blijkt de pomp nog geen 500 meter van de plaats te zijn waar we stonden. Aangekomen bij de pomp blijkt Robin alvast richting het uitzichtpunt te zijn gelopen omdat wij wel heel lang wegbleven.  Marco haalt Robin op terwijl Elly en ik voor de zekerheid maar bij de pomp blijven wachten. De pomphouder biedt aan om met zijn telefoon te bellen naar Alamo, het verhuurbedrijf van de auto, om alles te regelen. Er wordt afgesproken dat de auto wordt opgehaald bij ons hotel in Mount Carmel Junction en dat daar een gelijkwaardige auto wordt afgeleverd. 

Picknicken bij Grand Canyon North Rim

Serieus probleem met onze Chrysler Pacific...inruilen die bak!

We besluiten om toch nog naar het uitzichtpunt te gaan van The North Rim . Marco blijft in de auto, want die moest blijven draaien.  Elly en ik lopen tot halverwege, we maken wat foto’s en besluiten terug te lopen zodat Marco ook de Grand Canyon kan gaan bezichtigen. Samen met Robin maakt hij nog een paar mooie foto’s door een paar rotsen te beklimmen. Het is maar goed dat Elly en ik niet in de buurt zijn. 

Buitje boven de Grand Canyon North Rim

We vertrekken naar Mount Carmel Junction, waar nogmaals gebeld wordt met Alamo. Deze beloven ons dat er binnen de 4 á 8 uur een nieuwe auto wordt geleverd en de oude wordt weggetakeld. In afwachting van dit gaan de mannen nog  lekker een duik in het zwembad nemen. Nadat we wat gegeten hebben bij het restaurant van het hotel gaan we nog lekker in de hot tub met een afzakkertje. 

Antoinette 

Zo, even relaxen in de hot tub

Dag 19: Page (Lower Antelope Canyon en Horseshoe Bend)

Vanochtend lekker rustig aan gedaan! We hoeven pas om 11.30 voor onze excursie bij de Lower Antelope Canyon te zijn, dus om 08.45 zaten we aan het ontbijt. Deze keer in het hotel en het was een goed ontbijtbuffet waar we gebruik van konden maken. Rond 10.30 de auto in met dit keer alleen de koelbox voor de lunch onderweg. Gelukkig ging deze Canyon Tour door. 4 jaar geleden waren we hier met onze jongens en toen ging vlak voor ons de deur op slot vanwege noodweer en konden we rechtsomkeer terug. Dus deze Antelope Canyon Tour is ook voor Robin en mij nog een langgekoesterde wens om te doen. Aangekomen bij Ken's Tour werden we enorm gastvrij ontvangen. Not dus! Wat een stelletje chagerijnige indianen, er kon werkelijk geen lachje of goed woord vanaf. Kortaf werd ons gesommeerd om buideltassen, kleine tasjes, GoPro of rugtassen weer terug in de auto te leggen. Je mocht alleen je fotocamera, je telefoon en een flesje water meenemen. Op een bankje wachten we gelaten wat gaat komen. 

De stemming is in ieder geval niet uitbundig te noemen na zoveel gezeur. Rond 11.30 worden we opgevangen door Justin (nee, niet Bieber in dit geval, maar zowaar wel een indiaan). Maar dit is een leuke en goedlachse jongen die ons door de Lower Canyon meeneemt op voettocht. Het is griezelig benauwd en al helemaal omdat we een mondkapje moeten dragen. Dat is hier in de USA en vooral bij de Navajo indianen toch nog veel het geval. Alle maatregelen die Nederland allang heeft laten vallen, gelden hier nog best veel. Het wordt een avontuurlijke tocht, ladders op en af, nauwe doorgangen waar je nauwelijks kan lopen.

Deze doorgangen zijn smalle kloven die door water of modder zijn uitgesleten. De Lower Antelope Canyon is veel smaller en moeilijker te bereiken dan de Upper Antelope Canyon. Deze canyons bestaan uit Navajo Zandsteen. Hierin ontstaat een canyon door erosie en doordat tijdens de moesson seizoenen het regenwater zich snel verzamelt in bassins, stroomopwaart stroomt en er een enorme hoeveelheid regen samen met het sediment door de vallei stroomt en dan ontstaan er modderstromen. Bij de vernauwingen aan de canyons schuren deze verder uit en in samenspel met de wind werden de zachte steensoorten hierdoor afgesleten en de hardere soorten gepolijst. Hierdoor onstaan de mooiste 'kunstwerken'. Zie de foto's hieronder......

Na al dit klimwerk stappen we in de auto en komen per toeval terecht op een markt. De kraampjes worden gerund door, jawel, Navajo indianen en Antoinette koopt bij een heel aardig meisje een mooi zelfgemaakt armbandje. Dan op weg naar Lake Powell om de gaan zwemmen en de Lone Rock te fotograferen. Ja.... dat was de bedoeling maar ook hier is schrikbarend te zien wat de droogte inmiddels doet met onze wereld. Lake Powell heeft nagenoeg geen water meer en de Lone Rock is inderdaad alleen, want je kan er te voet naar toe, weg water. Best schrikbarend om te zien. 4 jaar geleden zwommen we hier nog in dit ooit eens geweldige meer ...... Als dit de voorbode is van wat ons te wachten staat, daar wil ik nog even niet aan denken, maar het is ernstig.

We doen een poging om bij het meer te picknicken, maar de wind die vooruit wordt geduwd door een ernstige regenbui in de verte, is zo ernstig dat de borden en etenswaren van tafel vliegen. Waar hadden we dat ook al eerder meegemaakt :) Het is hier ook een raar weer, boven de Grand Canyon regent het als een malle, hier in Page schijnt op het ene moment de zon en het volgende mnoment is het donker en denk je dat je alle ellende over je heen krijgt. Is niet het geval maar we besluiten op te breken en doen nog wat souvenirwinkeltjes aan.

Traditionele Navajo Oma 

Nog even op de kamer en rond 17.15 naar de Horseshoe Bend voor de zonsondergang. Met 4 jaar geleden is ook hier het e.e.a. flink veranderd, maar wat niet is veranderd is het adembenemende uitzicht (Kevin, de telefoons waren ook niet meer te vinden...). Dat vonden samen met ons nog tig anderen dus het was af en toe dringen, maar zie wat mooie resultaten hierbij geplakt.

Na anderhalf uur rondgelopen te hebben en bijna aan klifs te hebben gehangen, zijn we gaan eten. Robin had weer een 'all you can eat' tent gevonden. Een Chinees met de mooie naam 'Mandarin Gourmet'. Hele goede recensies, maar qua uitstraling zou je er niet naar binnen lopen. Aan de recensies, niks gelogen, we hebben heerlijk gegeten. Nu terug op onze kamer voor het welbekende afzakkertje.

Fantastische dag gehad, op naar de volgende avonturen!

Elly

Horseshoe Bend at sunset..

Lone Rock: In 2018 hebben wij hier nog gezwommen waar de auto's staan..